Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στης 25 Δεκεμβρίου ήταν και είναι μια άκρως επιθετική πράξη κατά του Ελληνισμού, δείτε γιατί:

Όχι την ημερομηνία που γεννήθηκε δεν γνωρίζουν αλλά ούτε καν το γενεαλογικό του δέντρο.

Αν και οι δύο μαθητές είχαν δεχτεί το άγιο πνεύμα για να γράψουν τα ευαγγέλια τους, αν και λοιπόν αλάνθαστο το άγιο Πνεύμα, ο καθένας περιγράφει διαφορετικά το γενεαλογικό δέντρο του Ιησού, κάτι δεν πήγε καλά στο download φαίνεται. 

Κάποια στιγμή λοιπόν, οι κατακτητές των Ελλήνων εθνικών αφού είδαν ότι  όσα βασανιστήρια και αν τους έκαναν όλο και κάποιοι συνέχιζαν να ασκούν τα Εθνικά τους έθιμα και όχι τα Χριστιανικά, και ένα από αυτά ήταν και το Τριέσπερο ή Ηλιούγεννα, τοποθέτησαν λοιπόν οι κατακτητές ρωμιοί(εκχριστιανισμένοι ρωμαίοι)την γέννηση του τζεσουα πάνω του, δηλαδή στης 25 Δεκεμβρίου, και άρχισαν να χτίζουν την ψεύτικη θρησκεία τους προσπαθώντας να καλύψουν ότι θύμιζε έθιμο Ελλήνων, δείτε μερικά παραδείγματα που έχουν σχέση με τα Χριστούγεννα:

Σας θυμίζει κάτι η παρακάτω φωτογραφία από τη γέννηση του θεού Διόνυσου;

Ψηφιδωτό που μας δείχνει τον Ερμή που κρατάει το θείο βρέφος Διόνυσο με το φωτοστέφανο.

Το ψέμα, η προπαγάνδα και τα βασανιστήρια κράτησαν αιώνες. 

Προσπάθησαν να σβήσουν το Ελληνισμό επιβάλλοντας τον χριστιανισμό αλλά δεν τα κατα΄φεραν τελικά.

Παρακάτω ένα σύγχρονο:

Αλλο:
Η Ειρεσιώνη  ήταν αγριελιά στολισμένη  με λευκές και κόκκινες γιρλάντες  και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς, η ειρεσιώνη που στόλισε το ΥΣΕΕ στον φετινό εορτασμό,

Εχει κι άλλα, σε κανένα ευαγγέλιο δεν περιγράφετε πότε γεννήθηκε ο Χριστός.

Μόνο στου Λουκά μας λέει ότι οι βοσκοί κοιμόντουσαν στην ύπαιθρο, άρα είχε ζέστη.

 Ποτέ μια αυτοκρατορία δεν θα ζητούσε απογραφή σε μια εποχή που ο κόσμος δεν θα μπορούσε να κινηθεί λόγω χειμώνα, άρα είχε ζέστη.

Ο Πάπας Ιούλιος Α΄ (337-352) καθιέρωσε στης 25 Δεκεμβρίου να γιορτάζετε η Γέννηση του Χριστού,

όλα αυτά που γνωρίζουμε με χιόνια και φάτνες είναι παραμύθια που έβγαλαν μετά,

δείτε και κάτι άλλο:

όρισαν την ημερομηνία για να καλύψουν την Ελληνική γιορτή του Ηλίου βάζοντας την στης 25 Δεκεμβρίου, ενώ το πιθανότερο αν γεννήθηκε ποτέ είναι ότι γεννήθηκε άνοιξη ή καλοκαίρι (εορτάζονταν μέχρι τότε τα Χριστούγεννα στης 28 Μαρτίου), έκατσαν λοιπόν τότε με απλή αφαίρεση και όχι με ιστορικά στοιχεία (όπως και τα περισσότερα) να ορίσουν και μια άλλη γιορτή αφαιρώντας 9 μήνες από της 25 Δεκεμβρίου ώστε να ορίσουν και να γιορτάζουν τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου στης 25 Μαρτίου,(λέμε τώρα απίστευτα πράγματα).

Οι Ελληνες όμως που γιόρταζαν το Τριέσπερο περίπου απο 21 ή 22 με 25 Δεκεμβρίου δεν το έκαναν επειδή έτσι τους βόλευε αλλά ως γνώστες και δημιουργοί της αστρονομίας (φανταστείτε ότι θέλουν να μας πείσουν ότι δέχτηκαν οι Ελληνες με τη θέληση τους τη νέα θρησκεία και όχι με βασανιστήρια ενώ αυτή έλεγε ότι η Γη είναι επίπεδη και ότι τα αστέρια είναι απλά κάτι που έφτιαξε ο θεός τους για να στολίσει τον ουρανό) ήξεραν αιώνες πριν το ανακαλύψουν οι σύγχρονοι ότι σε αυτές τις ημερομηνίες η διάρκεια της νύχτας για τρία βράδια είναι σταθερή (Τριέσπερο), και γιόρταζαν τον Ηρακλή και την ιστορία της επαφής Δία με την Μητέρα του, όπου ο Δίας για να απολαύσει τον Ερωτα με την Μητέρα του διέταξε τον Ηλιο να μη βγει για 2 μέρες ώστε να έχει τρεις νύχτες μαζί της (Τριέσπερο),

Πώς φτάσαμε εμείς οι Ελληνες από εκεί που κάθε τι που ανακαλύπταμε με την καθαρή φιλοσοφική μας ματιά το συνδυάζαμε με την όμορφη μυθολογία μας(κωδικοποιημένη Ιστορία) που τόσα πράγματα μπορεί να μας διδάξει, να μας κοροϊδεύει μια θρησκεία που δεν γνωρίζει ούτε η ίδια την ακλόνητη και καλά αληθινή ιστορία της.

     

Αλλά αρκετά με την ξένη θρησκεία ας μιλήσουμε για το Ελληνικό έθιμο του Τριέσπερου ή Ηλιουγέννων:

Το ΥΣΕΕ μας λέει για το χειμερινό Ηλιοστάσιο:

 Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, όπως άλλωστε και η Ρωμαϊκή, δεν εόρταζε κατά την αρχαιότητα τα Ηλιοστάσια (εκ του «ήλιος» και «ίσταμαι») και τις Ισημερίες ως τέτοια, αλλά έθετε επάνω τους διάφορες εορτές που σχετίζονταν άμεσα με την θρησκευτική σημασία τους, όπως λ.χ. τα «Σ(τ)επτήρια» Δελφών, τα «Αρρηφόρια» Αθηνών (όπου η Θεά Αθηνά ετιμάτο ως καρποδότις), τα «Υακίνθεια» Ρόδου, τα «Λύκεια» Βοσπόρου, κ.ά. (για το Θερινό Ηλιοστάσιο). Σήμερα ωστόσο, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, που, στην μακραίωνα διαδρομή της μέχρι σήμερα ποτέ δεν εγκλωβίστηκε σε φωτογραφική επαναφορά παρελθόντων δεδομένων αλλά είναι ζώσα, οργανική και πάντοτε σύμφωνη με την εκάστοτε εποχή της, εορτάζει από τον 16ο αιώνα κι εντεύθεν κανονικά τις 4 αυτές σημαντικές στιγμές του «ενιαυτού», και από τις αρχές του 21ου αιώνος τιμά επίσης τις Αρετές της«Ευκοινωνησίας» κι «Ευσυναλλαξίας», άμεσα συνδεδεμένες με την ηλιακή διαύγεια, τον Θεό Απόλλωνα και τον κυρίαρχο Θεό του μηνός Ερμή.

Στο πνευματικό επίπεδο, το Θερινό Ηλιοστάσιο σημαίνει το απόγειο της συνειδητότητας μέσα στον Άνθρωπο (καθίσταται δηλαδή αυτός αυτόφωτος και αυτάρκης), την διαύγεια και «ηλιοποίηση» της συνείδησης, την επανένωση του ανώτερου εαυτού με την (θεϊκή) προέλευσή του. Στο μορφικό επίπεδο, το Θερινό Ηλιοστάσιο (αφετηρία του «ενιαυτού» για τις περισσότερες ιωνικές πόλεις) σημαίνει την αφθονία, την παροχή από τον χθόνιο κόσμο του Πλούτωνος, της Δήμητρος και τηςΠερσεφόνης προς τον υφήλιο κόσμο των ζωντανών, τον θρίαμβο του «Γεωργίου» Ηλίου και τουΘεού Απόλλωνος που δοξάζεται ως «αυξητής», «κάρπιμος», «σιτάλκας» κ.ά. Αντίθετα από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, όπου ο «Ήλιος των νεκρών» («Δημήτριος») μεταφέρει δυναμικά ζωή στον κόσμο των φαινομενικά νεκρών και προετοιμάζει την επανάνθιση, στο Θερινό Ηλιοστάσιο, ο «Ήλιος των ζώντων» («Γεώργιος») δίνει αυτά που έχει να δώσει και παραχωρεί θέση στην βαθμιαία μείωση (φθίση) των πραγμάτων που θα γίνει εμφανής από την Ισημερία που ακολουθεί.

WWW.YSEE.GR

και δυο όμορφες ευχές για χρόνια πολλά;

Σ