Από την ελευθερία στην ανελευθερία.

Έγραψα κάτι για την χαμένη πόλις. Γιατί άραγε τότε δεν υπήρχε αστυνομία;

-------------------

Από την ελευθερία στην ανελευθερία μπορείς να οδηγηθείς μέσω κάποιου ολοκληρωτισμού που θα στην απαγορεύσει αλλά και μέσω του αχαλίνωτου, χωρίς αρχές, τρόπου ζωής σου. 

Η ελευθερία είναι μεταξύ του «μαζί» και του «κάνω το δικό μου». 

Μεταξύ του υπακούω και εξεγείρομαι. 

Αν και πιο σωστά η ελευθερία πάει μόνο μαζί με το έθνος. 

Δεν μπορεί να είναι ελεύθερος ο «μόνος του», ο χωρίς έθνος. 

Οι «μόνοι» που απλώς είναι «μαζί», σημερινές κοινωνίες, ποτέ δεν θα ζήσουν σαν μαζί. 

Η βία, η ασυδοσία και η ανελευθερία είναι σίγουρα. 

Αν τώρα περάσουν στον εθνικισμό ή και στον κομουνισμό, τότε η βία και η ασυδοσία θα είναι προνόμιο των λίγων διότι στους πολλούς θα απαγορευτεί η άποψη.

Μόνο η εθνική φλόγα που δεν έχει σχέση με τους παραπάνω ή άλλους ολοκληρωτισμούς(μονοθεϊσμός) μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα. 

Το έθνος στηρίζεται στο εντελώς δικό του(συνοχή), υπαρξιακό σύστημα, το όποιο ορίζει, προσφέρει, την ίδια στιγμή, τάξη και φιλοσοφία. 

Τζάμπα γράφω τόσην ώρα. Θα μπορούσα απλώς να γράψω Ελλάδα. 

Αυτή την σκεπασμένη, γνωστή άγνωστη. 

Αυτήν που αυτοί, που δεν γνωρίζουν, μισούν(αθέλητα) ενώ νομίζουν ότι επαινούν.