Αν ψήφιζε τους νόμους ο ίδιος, κάτω από εθνικές αξίες.

Ο άνθρωπος είναι περισσότερο κοινωνικό παρά μοναχικό ον. 

Περισσότερο πολίτης παρά ανεξάρτητο άτομο. 

Χωρίς η επικρατούσα ιδιότητα να μηδενίζει την άλλη.

Ο πολίτης αγωνίζεται για την αλλαγή των νόμων που πιστεύει ότι είναι άδικοι αλλά υπακούει σε αυτούς. 

Αν κλείσει πολύ το κράτος με αδιαπραγμάτευτες εντολές και νόμους σε σημείο που να μη μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την γνώμη του, έχουμε ολοκληρωτισμό και απώλεια της ανθρωπιάς του. Τότε δεν θα είναι πολίτης αλλά ένα πραγματικά μοναχικό όν που ακολουθεί οδηγίες.

Αν από την άλλη το ανοίξει πολύ και ο καθένας κάνει ότι του έρθει, δήθεν ελεύθερα, έχουμε την πλήρη αποκτήνωση του, με αποτέλεσμα τον παραλογισμό, την αλόγιστη βία και την διαγραφή αξιών.  Επίσης τότε δεν θα είναι πολίτης αλλά ένα μοναχικό όν που θα νομίζει ότι δεν ακολουθεί οδηγίες.

Αν βέβαια τους ψήφιζε ο ίδιος τους νόμους μέσω μιας άμεσης δημοκρατίας, κάτω από εθνικές αξίες, δεν θα χρειάζονταν οι παραπάνω σκέψεις. 

Η λειτουργεία της πόλης θα ήταν αυτονόητη, ευκολότερη και ανθρώπινη.